دستم به نوشتن این کلمات یاری نمیده، کاری که برام خیلی خیلی سخته رو شروع کردم. نمی دونم توانایی ادامشو دارم یا نه اما الان خیلی داغونم. من کسی رو که خیلی دوست دارم و بدون چشماش دنیام سیاه، رو از خودم دور کردم. توی این روزها که همه شاد و خوشحالن من پر از غمم. بدون اون نمیدونم چطور تحمل کنم اما احساس می کنم برای او بد نشد احساس میکنم این رو می خواست اما توانایی گفتنش رو نداشت و اما با گفتن اولین کلمات من اون سریعتر از من ادامه داد براش خوشحالم که تونستم کاری رو که دوست داشت براش انجام بدم اخه قرارمون این بود اگه احساس شادی نکردیم راحت از هم بگذریم اما هر دو گرفتار شده بودیم. من گرفتار دل و او نمی دونم گرفتار چه احساس میکنم دلش به حال دلم می سوخت. اما حال اون تو جشن و اتیش بازی چهارشنبه سوری غمهاشو به اتش می سپاره و من قلبم تو اتیش وجودم خاکستر میشه. قرار بود با هم تو این وبلاگ حرفهامونو بنویسیم و حالا من تنها از غم بی او بودن مینویسم.

خدایا به من توان بده تا بتونم تحمل کنم و ازارش ندم. خدایا کمکم کن بتونم غمشو تحمل کنم. خدایا تو خودت میدونی با تمام عشقی که به او دارم چطور خیلی چیزهارو تحمل کردم و به او نگفتم.

دلم برای همه خصوصیاتش تنگ میشه برای هم صحبتیش. برای گرمای دستش. برای خنده هاش. حتی برای صبرهای طولانی برای دیدنش. دوستش دارم با تمام وجود. خدایا توانم بده برای شاد بودنش قدم بردارم.

اما به خودم که نمیتونم دروغ بگم هرچی که به هزار دلیل به زبان نیاوردم اما او را برای خودم میخوام و دوست دارم جواب مهربونیشو با خوبی بدهم هر لحظه بودن با او برام عالمی بود. از کارم راضی نیستم و قلبم عقلم را نفی میکنه.

روزهای سختی دارم پر از تنهایی و اشک و غم .خدایا کمکم کن. بتونم بی او باشم اما عشقشو از من نگیر.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: